Markante Sluiskillenaren
Ko de Lavoir (1889 – 2005)
Ko de Lavoir werd op 14 januari 1898 geboren in Ossenisse, maar het gezin verhuisde al snel naar Sluiskil.
Hij is nooit naar school gegaan, maar werkte tot zijn 65e jaar in de landbouw. Tot de dood van zijn ouders woonde hij thuis. Na even bij z’n broer te hebben gewoond, werd hij opgenomen in het gezin van z’n nicht Anna Picavet. Hij was intussen met pensioen en haalde dag in dag uit papier op voor de R.K.-kerk. Heel Sluiskil kende hem als ‘Ko Papier’. Hij was doof en stak, z’n karretje achter zich aansjokkend, de straat over zonder te kijken, want “ze stoppen wel als ze me zien”.
Op z’n 89e verhuisde hij naar De Vurssche in Axel. Op 21 juli 2004 werd hij de oudst levende man van Nederland. Hij stierf op 15 augustus 2005, 107 jaar oud.
Dries Dieleman (1916 – 1981)
Toen Andries Dieleman in 1938 trouwde met Janna Risseeuw was hij groentenboer.
In 1947 begonnen Dries en Janna een frietkotje aan de brug van Sluiskil. De zaken liepen zó goed dat hij in 1954 een grote tramwagon kocht, die hij ombouwde tot friteszaak. De wagon stond aan de brug, langs het spoor en naast station Sluiskil-Brug.
In de zomermaanden was Dries met z’n Italiaans ijs te vinden op vrijwel elke markt en festiviteit. De friteszaak moest omstreeks 1963 wijken voor de kanaalverbreding.
Cyrille Bracke (1904 – 1989)
Cyrille Bracke werd op 2 augustus 1904 geboren in Sluiskil. Hij werd bekend als een dorpsagent met geduld, humor en natuurlijk gezag. De welwillendheid en de rust, die hij uitstraalde, kwam ook bij de jeugd overtuigend over.
Samen met Dolf Breepoel, ook dorpsagent, hield hij alles en iedereen in de gaten, maar hij was milder dan Breepoel. Niet zonder reden kreeg hij bij zijn afscheid als dorpsagent een schilderij aangeboden van ‘de nozems van Sluiskil’.
Samen met zijn vrouw Celina Willems voedde hij zes kinderen op. Naast zijn baan als agent deed Cyrille ook vrijwilligerswerk voor de R.K.-Kerk en het Wit-Gele-Kruis.
Dolf Breepoel (1916 – 1976)
Lange tijd waakte Dolf Breepoel als dorpsagent samen met Cyrille Bracke over het welzijn van het dorp, maar toen Bracke met pensioen ging, bleef hij alleen over. In 1962 verhuisde Dolf naar het politiebureau in het verlengde van de brandweerkazerne en het badhuis, op de hoek van de Baljuwlaan en de Spoorstraat. In 1974 werd hij ziek en kreeg aangepast werk. Op 1 maart 1976 ging hij, bijna 60 jaar oud, met pensioen.
Hij zei van zichzelf: “Ik sta ten dienste van het publiek en daarnaast weet ik van mezelf dat ik niet gemakkelijk ben”. Dat was ook zo. Hij hield niet van twee keer waarschuwen of van onrecht. Dat loste hij op zoals geen ander! Een licht dreigement en een doordringende blik deden dan wonderen.
Dolf Breepoel werd medio 1975 opgevolgd door wijkagent Dick Schouten. Van 1977 tot 1989 werd Fred Spijkerman aangesteld als laatste dorpsagent.
Roman Hemelsoet (geboren in 1937)
Roman werd op 8 juni 1937 in de Benedenweg geboren. Na vanaf 1940 in de Middenstraat te hebben gewoond, verhuisde het gezin in 1956 naar een café met aangrenzende schuren in Driekwart. Hier kwam Roman in contact met ene Albert, die hem vroeg wat boter de grens over te smokkelen. Zo trok hij met een tas aan iedere zijde van de bagagedrager met 40 kg boter naar Gent. Het geld was gemakkelijk verdiend en Roman ging steeds vaker met boter de grens over. Eerst met de fiets, later met een motor en met een grote Amerikaanse auto, waar in dubbele wanden 200 kg boter kon worden weggemoffeld. Hij was zeer vindingrijk en ook al werd hij vaak door commiezen achtervolgd, toch kregen ze hem zelden te pakken. Dit leverde hem de bijnaam ‘De Smokkelprins van Zeeuws-Vlaanderen’ op.
Zijn leven stond model voor de in 1983 uitgebrachte film ‘De Zwarte Ruiter’, geregisseerd door Wim Verstappen.