Betekenisvolle Sluiskillenaren

In de loop der jaren zijn er diverse personen geweest die van betekenis zijn/zijn geweest voor Sluiskil. Onderstaand vindt u hiervan een overzicht:

Ernest Lammens (1850 – 1926)

Ernest Lammens is geboren in 1850 te Sas van Gent. In 1871 werd hij benoemd tot stationschef van Station Sluiskil te Coegors.

Hij was vrijgezel, had veel vrije tijd en zat zodoende in vele besturen. Hij was één van de comitéleden, die zorgde dat de (later zo genoemde) Minister Lelybrug niet bij Driekwart maar in Sluiskil kwam te liggen. Hij was altijd bereid actie te voeren, was medelevend en behulpzaam. Dat maakte van hem een geliefd man. De naam van ‘chef’ Lammens staat ook vermeld op de arduinsteen, die op de kop van het Minister Lelyplein staat. 

 

 

Honoré Colsen ( 1885 - 1980)

Honoré werd op 10 november 1885 geboren in Terhole. Na zijn diensttijd begon hij in Sluiskil een slagerij annex café. Al vrij snel ontpopte hij zich als een geboren leider, die vooral opkwam voor 'zijn' Sluiskil. In 1907 sprak hij,  tijdens de opening van de Minister Lelybrug, voor het eerst in het openbaar. Van 1919 tot 1953 was hij lid van de Terneuzense gemeenteraad. Eerst namens de KSP, maar vanaf 1923 namens de eigen lijst Colsen. In 1958 was hij voorzitter van het Zeeuws-Vlaamse comité dat streed voor Vrije Veren over de Westerschelde. De protestoptocht naar Den  Haag met vijfhonderd auto's leverde helaas niet het gewenste resultaat op. Honoré stond in Sluiskil aan de wieg van de straatverlichting, de kermis en de ouderenreizen. Hij zat daarnaast in veel Sluiskilse besturen. Ook bekleedde hij regionaal en nationaal belangrijke bestuursfuncties.

 

Ben de Waal ( 1913 - 1993)

Mede-oprichter en bestuurslid van toneelvereniging Sempre Avanti, tevens decorbouwer en toneelspeler.    In 1967 mede-oprichter en bestuurslid van de Stichting Beheerscommissie Sint Antoniusparochie (later Ter Kille). Ben was eigenaar van een zelfstandig bouwkundig aannemersbedrijf. In deze hoedanigheid was hij een van de drijfveren bij de verbouw van het patronaat tot het Gildehuis.

 

 

 

Georges de Caluwé (1914 - 1994)

Toen Georges zeven jaar was, werd hij blind. Hij ging naar de blindenschool Spermalie in Brugge, waar hij piano,orgel en saxofoon leerde spelen. Hij studeerde af in 1939. In datzelfde jaar kreeg Georges een vaste aanstelling als organist in de RK kerk en de kapel van het Elisabeth Ziekenhuid . In de Spoorstraat begon Georges in 1939 met het geven van pianoles. Ook maakte hij naam als pianostemmer. Vanaf 1990 gaf hij geen muzieklessen meer en in 1991 stopte hij ook als pianostemmer.

In 1964 kreeg Georges de medaille van de Sint Gregoriusvereniging. In 1979 ontving hij de speld Pro Ecclesia et Pontifice, een pauselijke onderscheiding. In 1989 werd hij Koninklijk onderscheiden.

 

Marie Dallinga - Heule ( 1918 - 1997)

Marie was sinds 1940 de echtgenote van Hayo Dallinga. Ze was vooral huismoeder van vijf kinderen. Vanaf 1966 was ze vaak in het café  te vinden om bij te springen waar nodig. Marie was voornamelijk bekend om haar heerlijke frites en stoverij.

 

 

 

 

Hayo Dallinga (1919 - 1996)

Hayo heeft zeventien jaar op de CSM te Sas van Gent gewerkt en is in 1966 gestart met een noodcafé, een houten keet, tegenover de R.K.-kerk. Dit omdat alle cafés vanwege de kanaalverbreding waren afgebroken. In 1972 werd enkele tientallen meters verder een nieuw gebouw geplaatst dat in de loop van de jaren verschillende keren is uitgebreid: HCR Dallinga.  "De Lange" was ook bekend als keeper van VV Sluiskil en het Zeeuws elftal.

Bestuursfuncties: Bestuurslid ZCS Zeehengelclub Sluiskil, Bestuurslid ondernemersvereniging de Driehoek, Bestuurslid Reisclub Sluiskil.

 

Piet Luijcks ( 1922 -  2018)

In 1939 kreeg Piet een baantje als jongste bediende op de l'Azote. Omstreeks 1960 werd hij hoofd van de afdeling Repro en Typekamer. In 1984 ging hij vervroegd met pensioen. In 1987 ontving hij een Koninklijke onderscheiding.

Enkele van zijn vele bestuursfuncties: In 1934 betrokken bij de oprichting van de fanfare, later kwam hij in het bestuur.  Na de oorlog was hij betrokken bij de oprichting van de Parochieraad en Sempre Avanti. Hij vervulde hier ook jarenlang een bestuursfunctie. Van 1963 tot 1992 was hij voorzitter van de Stichting Welzijn Ouderen Sluiskil. Van 1966 tot 2002 was hij bestuurslid van de Colsenreis. Vanaf 1969 bestuurslid van de Stichting Beheerscomissie St. Antoniusparochie. Vanaf 1987 was hij de grote stimulator achter de bouw van het Elisabethhof. In 1993 schreef hij mede het boek “in en om het ziekenhuis”.

 

Michel de Smet ( 1924 -2012)

Michel begon z’n loopbaan na de oorlog bij de l’Azote. In 1953 stapte hij over naar Fabricom België. In 1962 opende Fabricom een vestiging in Sluiskil. Hier werkte hij als bedrijfsleider totdat hij in 1989 met pensioen ging. 

Bestuursfuncties:

1983 was hij voorzitter van de SMEO (stichting metaal-en elektro-opleidingen Zeeuws-Vlaanderen). Daarnaast was hij voorzitter van VV Sluiskil, van de jeugdafdeling van VV Sluiskil en van Zaalvoetbalvereniging Fabricom. Ook was hij bestuurslid van de Hoofdcommissie Zaalvoetbal Afdeling Zeeland. Hij was jarenlang voorzitter van de Sluiskilse Reisduif en was van 1985 tot 1989 zelfs vicevoorzitter van de NPO (Nederlandse Postduiven Organisatie). Van 1969 tot 2012 was hij voorzitter van de Stichting Beheerscommissie Sint Antoniusparochie (die later is overgegaan in de Stichting Ter Kille).

 

Willy Schelstraete ( 1927 - 2007)

Willy werkte als tandtechnieker 36 jaar in Gent. Zijn grote hobby was fotograferen.

Hij was de huisfotograaf van het Sluiskilse ziekenhuis. Samen met zuster Albertine had hij een donkere kamer ingericht in de kelder van het ziekenhuis. Willy, die fotograferen als grote hobby had, liep geregeld door ‘zijn’ Sluiskil om plaatjes te schieten van nieuwe of veranderende situaties. Veel van de foto’s, die in het museum te bezichtigen zijn, zijn door hem gemaakt. De boeken ‘Sluiskil van 1900 tot nu’, ‘Sluiskil in oude ansichten’ en ‘In en om het ziekenhuis’ zijn (mede) van zijn hand.

 

 

Johan Bleijenberg (1929 - 1965)

Johan was administratief medewerker op de cokesfabriek. Hij stond bekend als een man met een kritische geest en opbouwende principes. Hij werd geroemd om zijn heldere kijk bij de ontwikkeling van het ‘nieuwe’ Sluiskil: het Sluiskil van na de kanaalverbreding.

Bestuursfuncties:

Voorzitter van de KVP – afdeling Sluiskil. Lid van de KVP-fractie in de Terneuzense gemeenteraad van 1959 – 1965. Hoofdingeland van het waterschap Axeler Ambacht. Secretaris van de Belangenvereniging Sluiskil tijdens de kanaalverbreding.

 

Robert Jurriëns (1931 – 2020)

Robert werkte achtereenvolgens op de cokesfabriek en op Dow. Muziek was en bleef zijn passie. Na de oorlog werd hij lid van de Sluiskilse fanfare. Hij speelde eerst bariton en trombone en vanaf zijn 35^ste jaar saxofoon. De muziekvereniging ging Robert nauw aan het hart. Zo leidde hij jeugdleden op, nam de leiding bij repetities en verving indien nodig de dirigent. Van 1979 tot 2004 was hij dirigent van de Sluiskilse muziekvereniging.

Vanaf 1978 maakte Robert deel uit van John White’s Big Band. In 1980 richtte hij samen met z’n broer Albert Blaaskapel Ein Prosit op en in 1985 stond hij als voorzitter en dirigent aan de wieg van het Dow Blazers Ensemble. Daarnaast was hij vanaf 1985 dirigent in omliggende dorpen.  

 

Lodewijk van den Berg (1932 - 2022)

Lodewijk was de zoon van Gaston van den Berg en Elsa Stubbé. Hij zag op 24 maart 1932 het levenslicht in het Villapark. Via de lagere school in Sluiskil en de kostschool in Kerkrade vervolgde hij zijn studie aan de TU in Delft. Om zich verder te ontwikkelen vertrok hij in 1961 naar Amerika, waar hij zich specialiseerde in het kweken van kristallen. Om het gedrag van de kweek in de ruimte te onderzoeken ging hij op 29 april 1985 als wetenschapper mee met de Space Shuttle Challenger. Na 168 uur en acht minuten in de ruimte te hebben vertoefd, landde de Challenger na 111 rondjes rond de aarde op 6 mei 1985 om 18.11 uur op Edwards Air Force Base in Californië. Lodewijk bleef Zeeuw en vooral Sluiskillenaar. Bijna jaarlijks bezocht hij zijn geboortedorp. Meer informatie

 

 

Mariëtte van Tatenhove (1932 - 2008)

Mariëtte leerde Jan vsn tatenhove  kennen tijdens een dorpskoers in Bottelare (België). Samen werkten ze op de Expo ’58 in Brussel, waar de liefde voor de horeca toesloeg. Mariëtte was 46 jaar lang caféhoudster van achtereenvolgens café Zeeland (Oostkade), café Sport (Louisastraat) en café Atlanta (Minister Lelyplein). Ze was recht door zee, ging niks of niemand uit de weg, had een uitgesproken eigen wil, maar had ook een gouden hart. Het was bij Mariette zwart of wit. Grijs bestond niet. Mariëtte was dertig jaar lang voorzitter van wielercomité De Sluiskilse Wielervrienden.

 

 

Jan van Tatenhove (1933 - 1982)

Jan was 22 jaar lang caféhouder van achtereenvolgens café Zeeland (Oostkade, van 1960 - 1967), café Sport (Louisastraat, van 1967 - 1970) en café Atlanta (Minister Lelyplein, van 1970 – 1982). In 1975 opende hij ook Bar De Boekanier. Jan was een harde werker, die zijn idealen altijd nastreefde. Zo verwezenlijkte hij de bouw van een hotel , maar ook de jaarlijks terugkerende Gentlemenkoers, die veel prominenten ter afsluiting van het wielerseizoen naar Sluiskil deed afreizen. Jan, in de volksmond bekend als Jan Tate, was jarenlang voorzitter en bestuurslid van wielercomité De Sluiskilse Wielervrienden, dat vanaf 1977 ook de Gentlemenkoers organiseerde.

 

 

Johan de Witte ( geboren in 1936)

Johan werkte tot 1966 op de cokesfabriek. Na eerst nog enkele jaren bij Fabricom te hebben gewerkt, ging hij naar het conservatorium in Tilburg. In 1974 studeerde hij af en werd hij muziekdocent aan onder andere SSG Petrus Hondius in Terneuzen. Van 1978 tot 1999 had Johan zijn eigen big band: de John White’s Big Band. Daarnaast was hij dirigent van veel muziekgezelschappen. In 1994 ontving Johan de Zeeuws-Vlaamse cultuurprijs. In 2000 werd hij benoemd tot lid in de orde van Oranje Nassau en in 2004 ontving hij de hoogste muzikale onderscheiding uit de harmonie- en fanfarewereld: het Erekruis van Verdiensten CISM. Daarnaast was Johan jarenlang voorzitter van de Stichting Gildefeesten en bestuurslid van de Stichting BEST (organisator van vijf wereldbekers en het WK Driebanden).

 

Walter Goethals ( 1938 - 1994)

Walter werd geboren in Assenede, maar kwam, 24 jaar oud, als technisch ingenieur bij de l’Azote in Sluiskil terecht. Hij was ontzettend begaan met zijn dorp. Op 8 september 1980 organiseerde hij een groots avondfeest voor het hele dorp. Dit feest wordt algemeen gezien als de voorloper van de Gildefeesten, die een jaar later voor het eerst werden gehouden. Op 29 april 1986 kwam hij met maar liefst 739 voorkeurstemmen in de gemeenteraad, waar hij voornamelijk streed voor de leefbaarheid van Sluiskil.

Hij maakte daarnaast deel uit van menig organisatie. Hij was jarenlang lid van het contactorgaan Gemeenschap Sluiskil, van het Oranjecomité en van de Colsenreis.  Ook was Walter initiatiefnemer van het Actiecomité Behoud Pont Sluiskil met als ‘hoogtepunten’ het bezetten van de brug op zaterdag 14 oktober 1989 en het behoud van de Rijkspont. In augustus 1998 werd zijn naam bijgeschreven op de arduinsteen aan het Lelyplein.

 

Ko de Visser (Geboren in 1943)

Ko is geboren in de Pierssenspolderstraat, maar hij verhuisde een jaar later al naar Fabrieksstraat 20 om daarna weer terug te keren naar Pierssenspolderstraat 74. Ko werkte enige tijd bij zijn vader op de houtzagerij en daarna bij een aantal aannemers totdat hij als kraanmachinist bij Ovet terecht kon. Daar heeft hij tot zijn pensioen gewerkt. Op 1 april 1964 ging Ko bij Brandweer Sluiskil en van 1 juni 1980 tot 31 juni 2020 was hij postcommandant Post Sluiskil. Daarnaast was hij dertig jaar vrijwilliger bij de Gildefeesten, vier jaar lid van het kerkbestuur van de  Hervormde kerk te Sluiskil en acht jaar lid van Dorpsraad Sluiskil.

 

 

Eddy Vanhijfte ( 1944 - 2013)

Eddy werkte vele jaren als metaalbewerker bij Scheepswerf De Schelde. Na de sluiting van De Schelde werkte hij bij Troost als Magazijnmedewerker. Eddy was een goede vriend van Jan en Mariëtte van Tatenhove en in zijn vrije tijd was Eddy dan ook altijd achter de bar te vinden van Café Zeeland, Café Sport en Hotel Café Atlanta.  Eddy was bestuurslid van wielercomité De Sluiskilse Wielervrienden en voorzitter van de Commissie (H)Erkenning Monumenten Sluiskil. Nadat café Atlanta in 2006 definitief haar deuren sloot, zette hij zich als vrijwilliger in voor IJsclub De Scheve Schaats, Werkgroep Gildefeesten, Werkgroep Kerstverlichting en Tafeltje Dekje.

 

 

Jan Duine (1947-2021)

Jan werd geboren in de Pierssenspolderstraat te Sluiskil en heeft altijd in Sluiskil gewoond ( de Merelstraat, het Lijsterplein en de Herautstraat). Jij werkte 35 jaar lang op de NSM (later Yara) en is in 2008 met pensioen gegaan.

De scouting trok Jan wel aan en in 1976 werd hij bestuurslid en leider bij Scouting Sluiskil. Tot 1991 vervulde hij een bestuursfunctie.  Na deze periode is hij tot 2016 vrijwilliger geweest bij de scouting. Toen de Sluiskilse Reisduif en Scouting Sluiskil besloten samen één onderkomen te betrekken aan de Pierssenspolderstraat, is Jan gestopt. In 2016 werd Jan benoemd tot Ereburger van Sluiskil. Van Scouting Nederland ontving Jan een zilveren onderscheiding voor zijn inzet voor Sluiskil en het district.